neuquensaurus

Over de neuquensaurus

neuquensaurusNeuquensaurus (wat " Neuqu??n hagedis " betekent) is een geslacht van saltasaurid sauropode dinosaurussen die leefden in het Late Krijt , ongeveer 80 miljoen jaar geleden in Argentini?? in Zuid-Amerika. De fossielen werden teruggevonden in ontsluitingen van de Anacleto-formatie rond Cinco Saltos , vlakbij de rivier de Neuqu??n waaraan de naam is afgeleid. Er wordt aangenomen dat deze dinosaurus pantserachtige osteodermen bezat. Een relatief kleine sauropode, met een dijbeen van slechts 0,75 meter lang. Het is een van de meest bekende Patagonische sauropoden, met een lengte van 7-9 meter (23-30 voet) en een gewicht van 1,8-3,5 ton (2,0-3,9 short tons). Naast de originele fossielen beschreven door Lydekker in 1893, wordt het vertegenwoordigd door fossielen verzameld in het begin van de twintigste eeuw, en recenter materiaal, waaronder een goed bewaard gebleven en gedeeltelijk gearticuleerd exemplaar beschreven in 2005 (met twee bijbehorende osteodermen). Halswervels zijn bekend van meerdere exemplaren van Neuquensaurus , hoewel weinigen definitief in verband worden gebracht met enig ander materiaal. De centra zijn langwerpig, verticaal samengedrukt en sterk opisthocoelous , met een eivormige pleurocoel en afgeronde neurale wervelkolom. Diagnostisch voor Saltasaurinae zijn de prezygapophyses verkort en robuust en de postzygapophyses strekken zich ver naar achteren uit om dit te compenseren. De laterale projecties van de neurale boog (transversale processen) zijn veel robuuster dan bij Isisaurus . [8] Net als bij de halswervels dragen de rugwervels sterk opisthocoele centra met laterale pneumatische openingen. In de dorsalen zijn de pleurocoels echter naar achteren geknepen en intern onderverdeeld, een vast kenmerk van titanosauri??rs. De pleurocoels van Neuquensaurus zijn verhoudingsgewijs groter dan die van Trigonosaurus of Lirainosaurus . Een ventrale kiel gaat verloren in de dorsale reeks van waarschijnlijk tien wervels, hoewel het totale aantal onzeker is. De wervels leunen ook minder naar achteren richting het bekken, aanvankelijk tot ver buiten hun individuele centrum geneigd. Ze missen echter de hyposfeen-hypantrum-articulaties van niet-titanosauri??rs die de wervelbeweging beperken. Er zijn twee bijkomende laminae aanwezig in de dorsalen van Neuquensaurus die zelfs bij de naaste verwanten Saltasaurus en Rocasaurus afwezig zijn . Uniek onder alle sauropoden: het heiligbeen van Neuquensaurus bestaat uit zeven wervels. De laatste wervel is naar voren en naar achteren convex, en diagnostisch gezien zijn de middelste wervels in de breedte sterk samengedrukt. [8] Net als andere afgeleide titanosauri??rs zijn alle staartwervels van Neuquensaurus sterk procoelous en verticaal samengedrukt. Er is een prominente ventrale depressie zoals bij Saltasaurus en Rocasaurus , maar in tegenstelling tot de andere geslachten is er geen heuvelrug die deze depressie scheidt. Bovendien komen de neurale stekels van de wervels steeds meer naar achteren te liggen, en is er in alle wervels een prespinale lamina aanwezig.