plesiosaurus

Over de plesiosaurus

Plesiosaurus was een groot fossiel marien reptiel , een geslacht in de orde Plesiosauria . Bij het eerste exemplaar dat Mary Anning in 1820-1821 ontdekte, ontbrak de schedel . Ze vond het aan de ' Jurassic Coast ' van Lyme Regis , Dorset , Engeland. In 1823 vond ze er nog een, dit keer compleet met schedel. De naam Plesiosaurus werd gegeven door ds. William Conybeare. Plesiosaurus was een roofdier en leefde voornamelijk van vissen en belemnieten . Hij zwom tussen scholen vissen heen en gebruikte zijn lange nek en scherpe tanden om ze op te pakken. Plesiosaurus was een vrij typisch lid van zijn orde en had een totale lengte van ongeveer 3 tot 5 meter (10 tot 16 ft). De snuit was kort, maar de kaken konden heel wijd opengaan en hadden een reeks conische tanden in kassen. De nek was vrij lang en de korte staart werd gebruikt om te sturen. Zoals alle plesiosaurussen gebruikte hij zijn grote peddels om te zwemmen. Er zijn slechts twee soorten bekend, en het geslacht bestond ongeveer 25 miljoen jaar vanaf het begin van de Jura- periode. Wetenschappers hebben zich afgevraagd of oude reptielen zoals pleisiosaurussen warmbloedig of koudbloedig waren . Wetenschappers van de Universiteit van Plymouth hebben veel dieren van verschillende grootte bestudeerd, van insecten tot walvissen die duiken en hun adem inhouden. Ze ontdekten dat grotere dieren hun adem langer kunnen inhouden dan kleinere dieren, omdat ze meer zuurstof kunnen opslaan. Ze ontdekten ook dat dit verschil veel groter was bij warmbloedige dieren dan bij koudbloedige dieren. Ze zeiden dat dit de reden zou kunnen zijn waarom walvissen zo groot werden. Ze denken dat, omdat plesiosaurussen ook groot waren, net als walvissen, ze eerder warmbloedig dan koudbloedig waren. Wetenschappers keken ook naar de fosfaatmoleculen in de tanden van plesiosaurussen en zagen de zuurstofisotopen die suggereerden dat ze warmbloedig waren.